Το επάγγελμα του διαιτολόγου
Μετά από ένα μικρό διάστημα απουσίας, η υποφαινόμενη επιστρέφει στη συγγραφή πιο δυναμικά. Πριν ξεκινήσουμε με νέα και ενδιαφέροντα άρθρα, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ορισμένες σκέψεις για το επάγγελμα που έχω επιλέξει να ασκώ τα τελευταία χρόνια, δηλαδή του διαιτολόγου.
Το παρακάτω κείμενο είναι αναδημοσίευση από την επαγγελματική μου ιστοσελίδα ediatrofi.gr
Η διατροφή είναι μια πραγματική ανάγκη του ανθρώπου καθώς σχετίζεται άμεσα με την καλή υγεία και ευεξία, έτσι ανέκαθεν ο άνθρωπος αναγνώριζε τη σημασία της και μεριμνούσε ιδιαίτερα γι αυτή. Από την αρχαιότητα οι γιατροί έδιναν διαιτητικές συμβουλές σε ασθενείς και υγιείς, ενώ και η θρησκεία συχνά ενσωμάτωνε διατροφικούς κανόνες, με στόχο την διασφάλιση της υγείας των πιστών.
Οι αρχαίοι Βαβυλώνιοι και Αιγύπτιοι θεωρούσαν ότι το φαγητό ήταν μέρος της θεραπευτικής διαδικασίας : η κατάληψη από πνεύματα θεωρούνταν ως το αίτιο της ασθένειας και το φαγητό θα έδινε δύναμη στο σώμα για να ανταπεξέλθει στη μάχη. Το 3000 πΧ συναντάμε αναφορές στη μελέτη της διαιτητικής στα Βεδικά κείμενα (ή αλλιώς Βέδες), τα ιερά κείμενα των Ινδουιστών. Από την άλλη, στη Βίβλο συναντάμε το πρώτο «διατροφικό πείραμα», όταν ο Δανιήλ και οι φίλοι του αρνούνται να δοκιμάσουν το φαγητό και το κρασί του βασιλιά και τρέφονται με όσπρια, στο τέλος όμως φαίνονται πιο υγιείς από τους άλλους νέους.
Φυσικά θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρω τους μεγάλους Έλληνες γιατρούς και φιλοσόφους (Ιπποκράτης, Αρεταίος, Αναξαρόγας και άλλοι), που μέσα από τα έργα τους έθεσαν αρκετούς διαιτητικούς κανόνες αλλά και εμπειρικά στοιχεία μεταβολισμού.
Σήμερα που η διατροφή έχει αναχθεί σε αυτόνομη επιστήμη, είναι ίσως περισσότερο αναγκαία από ποτέ, καθώς οι άνρθωποι έχουν απομακρυνθεί από τα υγιή διατροφικά πρότυπα, ενώ παράλληλα ζουμε σε έναν κόσμο με αυξημένους παράγοντες βλαπτικούς για την υγεία.
Το κύριο μέλημα μου ως επιστήμονας στο χώρο της υγείας είναι η βελτίωση της υγείας μέσω της διατροφής, της επίτευξης του σωστού βάρους και της έγκυρης ενημέρωσης του κοινού.
Συμπληρωματικά, θα ήθελα να γράψω ότι είναι δυσάρεστο όταν το επάγγελμα του διαιτολόγου σε αρκετές περιπτωσεις δεν αναγνωρίζεται όπως θα έπρεπε, ειδικότερα από τους επίσημους φορείς του κράτους. Ο διαιτολόγος ασκεί επάγγελμα υγείας και όχι αισθητικής.
Όταν, ως κράτος, επιδιώκεις να χαρακτηρίσεις το διαιτολογικό γραφείο ως "Ινστιτούτο καλλονής-αισθητικής" δίνεις στον διαιτολόγο το ρόλο του "αδυνατιστή", παραβλέποντας την επιστημονική κατάρτιση που αφορά στην διαχείριση παθολογικών καταστάσεων -λχ διαβήτης, καρδιαγγειακά νοσήματα, νεφροπάθειες κλπ-, στην ενημέρωση του κοινού, στην αξιολόγηση της ανάπτυξης των παιδιών, στην διατροφή σε ειδικές καταστάσεις όπως η εγκυμοσύνη ή η τρίτη ηλικία και τόσα άλλα.
Το παρακάτω κείμενο είναι αναδημοσίευση από την επαγγελματική μου ιστοσελίδα ediatrofi.gr
-------------------------------------------------------------
"Τῆς ἰατρικῆς ἐστιν εἴδη πέντε• ἡ μὲν φαρμακευτική͵ ἡ δὲ χειρουργική͵ ἡ δέ διαιτητική͵ ἡ δέ νοσογνωμονική͵ ἡ δὲ βοηθητική• ἡ μἐν φαρμακευτική διά φαρμάκων ἰᾶται τὰς ἀρρωστίας, ἡ δὲ χειρουργικὴ διά τοῦ τέμνειν καὶ καίειν ὑγιάζει͵ ἡ δὲ διαιτητικὴ διά τοῦ διαιτᾶν ἀπαλλάττει τῆς ἀρρωστίας͵ ἡ δὲ νοσογνωμονική διὰ τοῦ γνῶναι τὸ ἀρρώστημα͵ ἡ δὲ βοηθητική διά τοῦ βοηθῆσαι εἰς τὸ παραχρῆμα ἀπαλλάττει τῆς ἀλγηδόνος."
Αριστοτέλης, Περί διαιρέσεων (De divisiones).
Η διατροφή είναι μια πραγματική ανάγκη του ανθρώπου καθώς σχετίζεται άμεσα με την καλή υγεία και ευεξία, έτσι ανέκαθεν ο άνθρωπος αναγνώριζε τη σημασία της και μεριμνούσε ιδιαίτερα γι αυτή. Από την αρχαιότητα οι γιατροί έδιναν διαιτητικές συμβουλές σε ασθενείς και υγιείς, ενώ και η θρησκεία συχνά ενσωμάτωνε διατροφικούς κανόνες, με στόχο την διασφάλιση της υγείας των πιστών.
Οι αρχαίοι Βαβυλώνιοι και Αιγύπτιοι θεωρούσαν ότι το φαγητό ήταν μέρος της θεραπευτικής διαδικασίας : η κατάληψη από πνεύματα θεωρούνταν ως το αίτιο της ασθένειας και το φαγητό θα έδινε δύναμη στο σώμα για να ανταπεξέλθει στη μάχη. Το 3000 πΧ συναντάμε αναφορές στη μελέτη της διαιτητικής στα Βεδικά κείμενα (ή αλλιώς Βέδες), τα ιερά κείμενα των Ινδουιστών. Από την άλλη, στη Βίβλο συναντάμε το πρώτο «διατροφικό πείραμα», όταν ο Δανιήλ και οι φίλοι του αρνούνται να δοκιμάσουν το φαγητό και το κρασί του βασιλιά και τρέφονται με όσπρια, στο τέλος όμως φαίνονται πιο υγιείς από τους άλλους νέους.
Φυσικά θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρω τους μεγάλους Έλληνες γιατρούς και φιλοσόφους (Ιπποκράτης, Αρεταίος, Αναξαρόγας και άλλοι), που μέσα από τα έργα τους έθεσαν αρκετούς διαιτητικούς κανόνες αλλά και εμπειρικά στοιχεία μεταβολισμού.
Σήμερα που η διατροφή έχει αναχθεί σε αυτόνομη επιστήμη, είναι ίσως περισσότερο αναγκαία από ποτέ, καθώς οι άνρθωποι έχουν απομακρυνθεί από τα υγιή διατροφικά πρότυπα, ενώ παράλληλα ζουμε σε έναν κόσμο με αυξημένους παράγοντες βλαπτικούς για την υγεία.
Το κύριο μέλημα μου ως επιστήμονας στο χώρο της υγείας είναι η βελτίωση της υγείας μέσω της διατροφής, της επίτευξης του σωστού βάρους και της έγκυρης ενημέρωσης του κοινού.
------------------------------------------------------------------
Συμπληρωματικά, θα ήθελα να γράψω ότι είναι δυσάρεστο όταν το επάγγελμα του διαιτολόγου σε αρκετές περιπτωσεις δεν αναγνωρίζεται όπως θα έπρεπε, ειδικότερα από τους επίσημους φορείς του κράτους. Ο διαιτολόγος ασκεί επάγγελμα υγείας και όχι αισθητικής.
Όταν, ως κράτος, επιδιώκεις να χαρακτηρίσεις το διαιτολογικό γραφείο ως "Ινστιτούτο καλλονής-αισθητικής" δίνεις στον διαιτολόγο το ρόλο του "αδυνατιστή", παραβλέποντας την επιστημονική κατάρτιση που αφορά στην διαχείριση παθολογικών καταστάσεων -λχ διαβήτης, καρδιαγγειακά νοσήματα, νεφροπάθειες κλπ-, στην ενημέρωση του κοινού, στην αξιολόγηση της ανάπτυξης των παιδιών, στην διατροφή σε ειδικές καταστάσεις όπως η εγκυμοσύνη ή η τρίτη ηλικία και τόσα άλλα.
Σχόλια