Θέματα Διατροφής

photo credit: Pentadact via photopin cc Αυξημένα περιστατικά δηλητηριάσεων από την κατανάλωση πικραμύγδαλων και κουκουτσιών βερίκοκου παρουσιάστηκαν κατά το τελευταίο εξάμηνο στο νοσοκομείο «Παν. και Αγλαΐας Κυριακού». Η δηλητηρίαση οφείλεται στην παρουσία της αμυγδαλίνης, μίας ουσίας που βρίσκεται φυσικά στα πικραμύγδαλα και στα κουκούτσια διάφορων καρπών (βερίκοκα, αχλάδια, μανταρίνια κλπ). Ωστόσο η αυξημένη κατανάλωση της αμυγδαλίνης δεν είναι ασφαλής καθώς κατά την  κατά την αποδόμηση της  από τα ένζυμα του οργανισμού παράγεται υδροκυάνιο (HCN), μία δηλητηριώδης χημική ένωση. Συμπτώματα που μπορούν να παρουσιαστούν : ζαλάδα εμετοί υπόταση κυάνωση (μπλε απόχρωση στο δέρμα λόγω έλλειψης οξυγόνου) πονοκέφαλοι πυρετός  νευρολογικές διαταραχες πχ έλλειψη συντονισμού και ισορροπίας ηπατική ανεπάρκεια κώμα θάνατος Ακολουθεί το δελτίο τύπου Αθήνα, 14 / 3 / 2014 ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ ΓΡΑΦΕΙΟ ΓΕΝΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΩΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ  ...

Αμυγδαλίνη/βιταμίνη Β17 αμυγδαλίνη. Πηγή εικόνας: Wikipedia Η αμυγδαλίνη είναι μία κυανιούχα ουσία που βρίσκεται στους πυρήνες, δηλ τα κουκούτσια , των περισσότερων φρούτων. Πρώτη φορά την απομόνωσαν το 1830,οι δυο χημικοί Pierre-Jean Robiquet και Antoine Boutron-Charlard  από τους πυρήνες του πικραμύγδαλου , εξ' ου και η ονομασία της. Αμυγδαλίνη βρίσκουμε,  επίσης, στα κουκούτσια φρούτων όπως τα βερύκοκα, τα μήλα, τα κεράσια, τα αχλάδια , τα δαμάσκηνα, τα μανταρίνια. Η συγκέντρωση της αμυγδαλίνης στους πυρήνες αυτών των φρούτων κυμαίνεται από 2-3%. Μια θεωρία που συνοδεύει την αμυγδαλίνη είναι η υποτιθέμενη αντικαρκινική της δράση. Το 1845 άρχισε να χρησιμοποιείται στη Ρωσία ως θεραπεία, σε μορφή χαπιού, και το 1920 η τάση έφτασε στις ΗΠΑ. Αργότερα σταμάτησε η χρήση της καθώς το χάπι ανακαλύφθηκε ότι ήταν τοξικό. Αυτό δεν εμπόδισε τον Αμερικανό Ernst T. Krebs Jr (ν α μη συγχέεται με τον Hans Adolf Krebs -θεμελιωτή του κύκλου του Krebs και του κύκλου της ουρίας )...

  Το άρθρο για την αμυγδαλίνη ανανεώθηκε και θα το βρείτε εδω:  Αμυγδαλίνη(Βιταμίνη Β17)